Het begon eigenlijk op de dag dat het vermoede van een mogelijke diagnose werd gedaan. 'Het is waarschijnlijk MS.'
Ik belde een collega en we zijn gaan lunchen. Door de tranen heen heb ik haar verteld wat ik wil, wat ik nodig heb en hoe ik het wil gaan bereiken.
Het hebben van een plan gaf mij rust. En het samen lunchen maakte de dag meer dan alleen een slechtnieuws verhaal. Het werd een traditie.
Ik kleed me aan voor een gezellige lunch of thee moment en ga naar mijn onderzoek of gesprek. Daarna neem ik eerst de tijd om mijn plan bij te stellen.
✔ Wat is er veranderd.
✔ Wat wil ik er mee.
✔ Hoe ga ik het bereiken.
✔ Wat heb ik er voor nodig.
En daarna is het tijd om te vieren/genieten. Goed nieuws of niet, er is vaak genoeg te vieren als je daar voor openstel.
✔ Vieren dat je meer duidelijkheid heb.
✔ Vieren dat je goede begeleiding en ondersteuning krijg.
✔ Vieren dat je best een oké jaar heb gehad.
✔ En nog veel meer.
De onderzoek of gesprek is niet meer een zware alles overheersende dag activiteit. De dag draait om mijn plannen en doelen maar vooral het vieren van alles... en dan nog een beetje meer dan dat.
Jaarlijkse onderzoek is weer achter de rug. Plannen zijn bijgesteld en nu ga ik vieren. 😉
ความคิดเห็น